خانه

به خانه مي انديشم
نه كه هواي خانه ي پدري
به دلم رسيده باشد
حتي وصف آن غربت نشين آوازه خوان
كه در فراق وطن مي خواند
هم نيست
از خود خانه مي گويم
آن مساحت مشخص
با ديوارهاي معمولي
كه بودنت را معلوم مي كند
من خانه را مي فهمم
حصاري
كه با پنهان كردن
ما را
به سايرين نشان مي دهد
اما با زندان فرق دارد
اين مهم نيست ؟