...

آرزوهايم
اشك مي شوند و آرام
ردشان بر صورتم مي ماند
و من كه
اشكم دَم ِ مَشكم است
ناگهان
روزي
بي آرزو
...

آسمان چرا برای اینان آفتابی شد دگر؟

خوب می دانم امروز 13 آبان است. سال گذشته را که فراموش نمی کنم ، هیچگاه. حتی می دانم چهارشنبه بود. از محل کارم مرخصی گرفته بودم. همه می دانستند کجا خواهم رفت. دوستان زیادی را آن روز بین ولیعصر و هفت تیر که میدان جنگ شده بود ، دیدم...
به خاطر خیلی چیزها یادش بخیر...

گاهي شك كن !

هراس مي ورزم
به روزهايي كه باطل مي شوند
و نه سياهي شب
با تيك تيك ساعت اش ،
كه شعله ي نوري ، آويخته بر ديوار
دنياي ام را روشن مي كند.
از آدمها مي ترسم
آنها كه با زبانشان
فكرها را بند مي آورند
به آنكه مي گويد: دوستت دارم
شك مي كنم و
ايمان مي آورم
به كسي كه از فاصله اي معين
به من نزديك تر نمي شود.
روياهايم را چه ره به واقعيت ؟!
زنده ام مي دارند...